เปลี่ยนไปมาก! จาก"สาวทอม" จีบรุ่นพี่แต่โดนดูถูก เลยเปลี่ยนแปลงตัวเอง จนหนุ่มๆเข้าคิวจีบ เปลี่ยนไปยังไงมาดูกัน

นี่ก็ครั้งเเรก กลับมานอนๆคิดเเล้วมันตลก เลยเอามาเล่าสู้กันฟังกับการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง เริ่มจากเราที่เข้ามาเรียนมัธยมในเมือง มอหนึ่ง เด็กดำๆเหมือนทอม ไปไหนมาไหนก็มีเเต่คนคิดว่าเป็นทอม ไม่สนใจผู้ชาย แป้งไม่ทา ผมไม่หวี ตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวรวบผมไปเรียนเลย วันๆมีแค่นั้นนอกจากเรื่องเรียนก็มีแค่กีฬาที่สนใจเป็นพิเศษ เมื่อเริ่มเข้าเทอมสองปรับตัวกับรร.เเละเพื่อนได้ก็เริ่มมองทั่วๆ จนวันนึงไปปิ้งๆเข้าที่ผู้ชายคนนึง ขาว สูง คิ้วเข้มดกดำ (หล่อมากในสายตาเราตอนนั้น55) เราก็ตามสืบเลยจากจ้าจากเพื่อนจากพี่ที่รู้จัก ก็เลยรู้มาว่าเขาเป็นพี่เราหนึ่งปี อยู่ห้องไหนชั้นไหน เราก็เดินหน้าแอบรักต่อไป โดยไปเอาตารางเรียนพี่เขาจากห้องวิชาการ แอบเดินผ่านห้องกับโต๊ะพี่เขาบ่อยๆ ยืนรอพี่เขาขับรถเข้า รร. คือแบบนอกจากไปเรียนกับเล่นกีฬาเเล้วพี่เขาเป็นแรงที่ทำให้ยอมตื่นเช้าๆละอยากไป รร.แต่เช้า555 เราก็ตามสือตามส่องมาเรื่อยๆจนมอสองเทอมสอง ก็พูดเรื่องรักๆชอบๆกับเพื่อน เพื่อนก็ถามเราว่า "หยกถ้าเอ๊งไม่ขอเบอร์ เเล้วจะได้คุยกับพี่เขามั้ยห้ะชาตินี้ ? " เราก็เงียบหมุดหน้าอ่านหนังสือการ์ตูนต่อไป เเต่ขณะนั้นมันช่างเหมาะเจาะอะไรเช่นนั้นพี่เขาเดินผ่านพอดี เพื่อนรักเพื่อนที่เเสนดีก็จัดเลยจ้าาา เรียกพี่เขามาที่โต๊ะเรียบร้อย ขอเบอร์พี่เขา เราก็ทำเป็นไม่สนใจนั่งหันหลังให้ เเต่มือจับดินสอพร้อม55 ประเด็นคือพี่เขาก็ให้เบอร์ง่ายมากกก ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี เราก็จดเบอร์เก็บใส่กระเป๋าเรียบร้อย 555 กลับบ้านมาทำอะไรเรียบร้อยเราก็ไปจิ๊กมือถือเเม่มา กดเบอร์ที่ทุกวันนี้ก็ยังจำขึ้นใจถึงเเม้ตอนนี้พี่จะเปลี่ยนเบอร์เเล้วก็เถอะ ใจเต้นหนักมากกกกก ตอนรอสาย ลุ้นอย่างใจจดใจจ่อว่าพี่เขาจะรับมั้ย สุดท้าย!!! รับจ้า!! จากที่นึกคำพูดไว้เป็นใบ้ไปทันทีเลย เราก็รวบรวมสติละบอกพี่เขาว่าเราคือใคร เจอกันตอนไหน เราก็ชวนคุยตามปกติทั่วไปไม่มีไรมาก เช้าวันต่อมาเราก็เริ่ม มาขอยืมแป้ง ยืมหวี เพื่อนมาทาก่อนเข้า รร. ( ที่บ้านมีเเต่ไม่มา55) เริ่มทาครีม ดูเเลตัวเองแบบสบายใจ มาเรื่อยๆ จริงเราไม่ใช่คนดำ เเต่เพราะเราเป็นนักกีฬาบวกกับชอบว่ายน้ำเราเลนดำแบบนี้

เราก็ทาครีม ดูเเลตัวเองมาเรื่อยๆ เเต่ก็ไม่ขาวสักที 5555 อาจเพราะเล่นกีฬาเเข่งกีฬาด้วยเลยไม่ขาวขึ้นเลย เราก็คุยกับพี่เขามาเรื่อยๆ ( ใช้มือถือตัวเอง ของก๊อปในร้าน ) จากคุยวันละไม่กี่นาที เป็นวันละชั่มโมงสองชั่วโมง หมดเงินค่าโทรไปวันละ 120-180 บาท บางวันนี่ถึงกลับแอบเติมออนไลน์ที่ร้านบ้านตัวเองมาด้วย เพราะไม่รู้จักโปรโทรฟรีวันละ 9 บาท55555 ( ไม่ดีนะคะ ) ก็ชอบละเเละก็โทรหาพี่เขามาเรื่อยๆจนพี่เขาจะจบมอต้น เราก็กลัวพี่เขาจะไม่ต่อมอสี่ที่ รร. เราก็ไม่กล้าโทรไปหาพี่เขากลัวได้คำตอบไม่ถูกใจ เลยส่ง ขค.ไปแทน ทำนองว่า พี่จะจบเเล้ว ไม่รู้ว่าพี่ตะเลือกทางไหน หนูก็ขอให้พี่โชคดีทุกๆทางที่พี่เลือกไรทำนองนี้ พี่เขาก็โทรกลับมาหาเราถามว่าเป็นอะไร เราก็ดราม่าเลยจ้าแอบน้ำตาซึม ก็ระบายไปทุกอย่างว่ากลัวพี่ไม่ต่อมอสี่ที่ รร. กลัวไม่ได้คุยไม่ได้เจอ หนูคุยกับพี่มาตั้งนานรู้ป้ะว่าหนูชอบ เออหนูชอบพี่นะ จากนั้นก็เงียบ เเต่ก็พอรู้เเล้วหล่ะว่าอกหัก ยอมรับว่าเสียใจมาก เเต่ก็คุยปกติยังกับว่าไม่มีไรเกิดขึ้น เราก็เริ่มห่างๆจากพี่เขามา จนมีวันนึงตัดสินใจโทรหาพี่เขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มีเพื่อนพี่แกม่ประชุมสายด้วย คุยไปสักพักมันดันมีคำนึงที่พี่เขาพูดเเละเป็นคำที่ทำร้ายจิตใจเรามากกก ว่าเราทำนองวุ่นวาย เราก็เลยตัดสายติดพาลไปลงที่เพื่อนอีก เลยทำให้เราทะเลาะกับเพื่อนอีก เราเลยตัดใจจากพี่เขา เเละตามง้อเพื่อนสนิทเราอย่างเดียว คือนาทีนั้นเราโทษเเต่ตัวเองว่าทำไมถไปหลงพี่เขาขนาดทะเลาะกับเพื่อนตัวเองได้ขนาดนี้ เเต่ทุกอย่างก็จบลงด้วยดี เหลือเเค่เราไม่โทรหาพี่เขาอีกเลย จนปิดเทอม